W Splicie śladów wojny nie widać. W przypadku Dubrownika trudno powiedzieć, że żyje wspomnieniami o wojnie, ale niezbyt nachalnie przekazują turystom informacje. Na ulicach można znaleźć plany zniszczeń (prawdę mówiąc opowieści o zniszczeniach Dubrownika przewyższają to co można wyczytać z planów), w niektórych miejscach wiszą tablice z informacjami o historiach ludzi i domów a w Pałacu Rektorów turyści mogą obejrzeć wystawę fotek z czasów wojny.

To wszystko to forma atrakcji turystycznych, prawdziwe emocje można odczuć dopiero na cmentarzu, dlatego warto zajrzeć na Cmentarz Boninovo. I mimo tego, że my przywykliśmy do tego, że w czasie wojny giną młodzi ludzie, bo nie ma chyba w Polsce rodziny, która by nie straciła kogoś w czasie II Wojny Światowej, to gdy patrzy się na groby dwudziestolatków, którzy ginęli w końcu XX wieku we własnym kraju, to coś w człowieku pęka.

A skoro już jesteśmy na cmentarzu, to warto obejrzeć również trochę grobów ze starszą historią.