Idąc z Gubławek na północ wzdłuż brzegu Jezioraka po kilkunastu minutach docieramy do kolejnej starej wsi – Wieprza. Według wiki informacje o wsi pojawiły się już w XIV wieku, nosiła wtedy nazwę Wiepren. To była nasza baza wypadowa.

Mieszkaliśmy w budynku dawnej szkoły podstawowej (trzyklasowej, co było popularne jeszcze w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku na Mazurach). Teraz mieści się tam gospodarstwo agroturystyczne „Wojciechówka„.

Wieprz to dwie ulice, jedna dojazdowa ze Śliwy i druga wzdłuż brzegu jeziora. Na tej drugiej asfalt kończy się na głównym (i jedynym) skrzyżowaniu we wsi i do budynku szkoły jedzie się już drogą gruntową. Podobnie jak w innych wsiach w okolicy, cały czas stoją tam oryginalne, stare budynki, niestety czasami modernizowane domowymi sposobami, oraz coraz więcej współczesnych „rezydencji”.

To co mnie interesowało najbardziej to mało znany (bo nie znalazłem żadnego opisu), cmentarzyk ewangelicki, położony przy wjeździe do Wieprza. Cmentarzyk został kilka lat temu „odnowiony” i ogrodzony. Wygląda to tak jakby elementy nagrobków zostały ustawione tam gdzie je znaleziono a krzyże i ogrodzenia ustawiono i pomalowano.

Kierując się dalej na północ w stronę Pomielina , przy granicy Wieprza trafiamy jeszcze na opuszczone gospodarstwo. Naście lat temu, jak mówił nasz gospodarz, mieszkał tam właściciel domu, była kuźnia i budynki gospodarcze. Teraz to całkiem ciekawy urbex ale chyba szkoda gospodarstwa, tym bardziej że stało on już tam w roku 1938 (tak wynika z mapy, którą można znaleźć w Archiwum Map Zachodniej Polski w Poznaniu).

Dla ciekawych związków Wieprza z Panem Samochodzikiem: Wieprz występuje w książce Nowe przygody Pana Samochodzika oraz wspomniany jest w Złotej Rękawicy. W NPPS właśnie w Wieprzu Wacek Krawacik zaparkował samochód u gospodarza w Wieprzu.

Drogowskaz na Bukowiec

Widok na Jeziorak z grobli

Znalazłem nawet znak ustawiony przez Pana Samochodzika 🙂